Vanaf mijn dertiende/veertiende namen mijn ouders mijn zussen en mij elk jaar mee op vakantie naar Griekenland. Voor ons echter geen gebruinde Griekse beach boys (die destijds nog geen Engels spraken). Die zagen wij totaal niet staan. Nee, wij gingen cultuur snuiven, lekker zonnebaden en vielen voor een heel ander soort 'Griekse goden'. Wij werden namelijk ieder jaar weer verliefd op de altijd en overal aanwezige zwerfhonden, de een nog liever dan de ander. Ieder jaar smeekten mijn zussen en ik onze ouders of we 'deze ene, eentje maar!' niet mee mochten nemen naar Nederland, dan zouden we daar eventueel een nieuw thuis voor hem vinden. Maar mijn ouders hielden altijd voet bij stuk en zeiden steevast nee. Sommige hondjes zie ik nog mee rennen met de auto als we weg reden van de camping of uit de stad. Hartverscheurend.
15 jaar later
Het is inmiddels 15 jaar later en, afgezien van de crisis die op dit moment flink om zich heen grijpt, is Griekenland economisch flink gegroeid. Helaas is het probleem van de zwerfhonden, in tegenstelling tot wat je zou verwachten (als een land rijker wordt, krijgen de dieren het in dat land ook beter), ook gegroeid. Enige voordeel: nu ben ik volwassen. Ik hoef mijn ouders niet meer te smeken om een hondje te redden, ik kan zelf besluiten of en hoeveel ik er wil redden (hoewel mijn vriend er natuurlijk ook wel wat over te zeggen heeft. Het is tenslotte ook zijn vakantie). En ik heb besloten om niet langer mijn ogen te sluiten voor alle gedumpte honden, maar om te redden wat ik redden kan!
 |
| Bessie, een relaxte hond. Zij woont nu in Nederland op een boerderij. |
Rescue Crew
Sinds dit voornemen hebben mijn zussen en ik al een aantal Griekse zwerfhonden gered. Om dit te bereiken hebben wij ook elke keer een 'bedelbrief' verstuurd naar al onze vrienden, met daarin een oproep om ons financieel te helpen bij het redden van de hond(en) die we die vakantie hadden gevonden. Of, beter gezegd: bij het redden van de honden die óns die vakantie hadden gevonden. Het redden van zwerfhonden is namelijk een prijzige aangelegenheid waarbij we hebben alle hulp nodig hebben die we kunnen krijgen. Cynici vragen: "Maar jullie kunnen al die honden toch nooit zelf houden? Waarom zou je dan geld steken in het redden van een hond die naar iemand anders gaat? Hou het lekker in je zak." Daarop zeg ik: wij redden die honden omdat het gevoel dat je krijgt als het is gelukt om een zielige hond van de straat en een pijnlijke, eenzame dood* te redden onbeschrijfelijk is. Dankbaar. De kick die je ervan krijgt na afloop is misschien zelfs een beetje verslavend te noemen.
Het is echter ook nogal stressvol om een hond te redden. Je moet de juiste mensen kennen met de juiste middelen, zorgen voor de vaccinaties, paspoort, chip, etc. Het betekent eindeloos telefoneren om alles te regelen. En niet alle vliegmaatschappijen staan even positief tegenover het vervoeren van dieren. Als particulier is het eigenlijk bijna niet te doen. Daarom roepen mijn zussen en ik vaak de hulp in van een professionele (vrijwilligers) organisatie zoals Mirtos.** Zonder hen zouden wij niet al die hondjes hebben kunnen redden.
Gestrikt
Nu ben ik omwille van stressvrije vakanties al een hele tijd (nou ja... 2 jaar) niet in Griekenland geweest. Hierdoor heb ik me afzijdig weten te houden van het redden van zwerfhonden. Onlangs ben ik echter weer 'gestrikt'. Via Facebook kwam ik in contact met een Grieks-Amerikaanse die het, net als ik, niet kan laten om zwerfhonden te redden. En ze vroeg mij om hulp. Ze had namelijk een hele lieve hond gered die wel 5 dagen voor haar hek had zitten wachten. Uiteindelijk was ze gezwicht en had ze de hond binnen gehaald. Alleen, ze vertrekt binnenkort naar Californië en kan de hond dan niet meenemen omdat ze al 8(!) geredde honden heeft thuis.
Natuurlijk kon ik, in tegenstelling tot mijn ouders vroeger, geen nee zeggen. Dus ben ik nu, ondanks het gebrek aan Griekse vakanties, weer betrokken bij het redden van Griekse zwerfhonden. Alleen is het deze keer van een afstand. De zegen van internet? Niet volgens mijn vrienden. Zij zien de bedelbrieven alweer aankomen... Tsja, what can I say? "My name is Anneloes and I'm addicted to rescuing strays."
 |
| Diamandi, de hond waarbij ik op afstand betrokken ben. Zij vertrekt binnenkort naar Denemarken! |
*Grieken 'geloven' niet in het nut van sterilisatie- en castratieprogramma's. Om het aantal zwerfhonden terug te dringen, strooien de Grieken rattengif voor de honden. Hierdoor krijgen de honden ernstige inwendige bloedingen en sterven ze een pijnlijke dood.
** Ga jij binnenkort op vakantie naar Griekenland en wil je helpen? Neem dan contact op met Mirtos. Zij zijn altijd op zoek naar flight partners voor honden en katten. Flight partner zijn is makkelijk en de kosten worden betaald door Mirtos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten